Eilanden

​

Opgerezen uit de zee hebben eilanden eeuwenlang onze verbeelding geprikkeld. Van paradijselijke gebieden, toevluchtsoorden, tot plaats der verdoemden. Eilanden zijn werelden in miniatuur. Plaatsen waar zee en land elkaar ontmoeten. Eb en vloed hebben de golven op het eiland doen rijzen en dalen en hebben gegeven en genomen.  Eilanden worden gevormd door twee tegengestelden: ze zijn kwetsbaar, maar ook een rotsvast rustpunt in de stroom van energie, de oceaan.

 

Bij de eilandbeelden wordt het onderwaterdeel zichtbaar. Het onderwaterdeel vertelt over de oorsprong, de beweging vanuit de duisternis naar het licht en vormt als het ware de sokkel. De waterspiegel vormt de draaglijn. Bij de eilandbeelden wordt het mysterie van het onzichtbare gedeeltelijk onthuld. Vormen als rotsen, wortels en geweien refereren aan mythen, gemoedstoestanden en andere mogelijke zeggingskrachten van de natuur.

 

Het beeld 'Archipelago' roept, door zijn helderheid en sobere uitstraling, voor mij de associatie op met de karesansui-tuinen in Japan. Hier liggen de rotsblokken in het zorgvuldig aangeharkte grind en symboliseren het eeuwige en onveranderlijke. De alomvattende leegte en oneindigheid van de oceaan, en de geest die vrij is van gedachten en concepten.  Zoals bij deze tuinen vervullen ook de beelden voor mij een meditatieve functie of een impuls voor reflectie.

 

Bij 'Rock on Antlers' s het hertengewei, waarop de berg - de zichtbare wereld- staat, het symbool voor het vergankelijke, de levenscyclus. Ook het individu met zijn natuurlijke driften en de eeuwige strijd en magie die hiervan uitgaat, is hierin verbeeld.

 

De wortels bij andere beelden zijn te herleiden naar mijn eigen eiland afkomst. Sommige eilanden lijken open, andere juist hermetisch gesloten.  Sommigen lijken te dansen en tonen een verstoring van het eeuwige onveranderlijke. Voor allen geldt dat zij voor mij het onderbewuste weerspiegelen alsook de onberekenbare en geheimzinnige kant van de natuur.

​